Stigmatisatie van Franciscus

Op 17 september viert de franciscaanse familie het feest van de stigmatisatie van Franciscus. Enkele jaren vóór zijn dood trok Franciscus zich terug in de eenzaamheid op La Verna, waar hij in 1224 de wondtekenen van Christus in zijn lichaam ontving. Franciscus was toen al enige tijd ernstig ziek, had veel pijn en was bijna blind.

Franciscus heeft in zijn leven Christus nagevolgd. Zijn navolgen was letterlijk die weg gaan. Christus is in Franciscus vlees en bloed geworden. Dat wordt voor mij duidelijk in het wonderteken van de stigmata. Maar ook als je moeite hebt met wonderen en je het slechts als een verhaal kunt lezen, dan nog is het een verhaal dat ons iets duidelijk kan maken. Christus navolgen betekent jezelf steeds meer afleggen om Christus in jou de ruimte te geven. Franciscus heeft dat gedaan, heel concreet door kerken te herstellen en de melaatse als mens te omarmen. Jezus navolgen is vooral ‘doen, zoals Hij gedaan heeft’. Aan het eind van zijn leven ontvangt Franciscus de wondtekenen van Christus in zijn lichaam als een soort bekroning van de weg die hij gegaan is, in navolging van Hem, Jezus de Christus. Hier wordt zichbaar: ‘niet ik leef, maar het is Christus die leeft in mij’.

De stigmata van Franciscus roepen mij op om bij het navolgen van Christus toch vooral in het concrete te bljven. Natuurlijk is bidden belangrijk en dat doe ik ook dagelijks. Het bidden vormt mij ook om te doen zoals Hij gedaan heeft, te dienen in plaats van te heersen, me niet te min te voelen voor bepaalde werkjes. Hoe ga ik om met die ene zuster of broeder waar ik mij zo vaak aan erger? Is deze niet de melaatste die gezien wil worden? Als mijn bidden niet zichtbaar wordt in het concrete dan klopt het mijn inziens toch niet helemaal. En als ik eerlijk ben dan moet ik toegeven dat het vaak ook niet klopt… ik ben een leerling en moet nog veel leren…. ik ben een zondaar (iemand die mis-doet, er regelmatig naast zit)…. ik ben een mens, die met vallen en opstaan wil leren de weg van God te gaan. Bidden blijft dus nodig, Hem vragen mijn en onze Leraar te zijn en ondertussen in de praktijk brengen wat ik tot nu toe geleerd heb… met vallen en opstaan, telkens weer. God is mens geworden, vlees geworden – lichaam en bloed, in Jezus Christus. Zó wil Hij ook in en door ons aan het licht komen!

In de kunst is de stigmatisatie vaak heel letterlijk verbeeld. Zoals bijvoorbeeld in de volgende afbeelding (kunstenaar is mij onbekend):

httpwww.klap.netreligieschristendomfranciscuslaatste.html

Zelf wordt ik meer geraakt door het kunstwerk dat Wim Konings van de stigmatisering van Franciscus maakte. Hij maakte dit kunstwerk in opdracht van de Franciscanen (project ‘De nieuwe Kleren van Franciscus’; 2004?):

Stigmatisering; W. Konings

 

Dit meesterwerk brengt mij op indringende wijze in contact met het Geheim wat Franciscus in zich gedragen heeft, het Geheim van Gods menswording in Christus en in iedere mens die Zijn weg gaan wil. Bij enkele is dit op zo’n bijzondere wijze zichtbaar dat zij voor ons een teken geworden zijn. Vandaag dank ik God voor het levende teken dat Franciscus van Assisi was en, ook vandaag nog, voor velen is. Dank je broeder Frans! Tot lof van Christus. Amen!