In de Regels van Franciscus en Clara van Assisi staat geschreven dat de levensvorm is: het evangelie van onze Heer Jezus Christus onderhouden en leven volgens de evangelische raden (gehoorzaamheid, zonder eigendom en kuisheid). En in de leefregel die ik voor mijzelf geschreven heb, eens voor een studieopdracht en daarna vooral om mijzelf ‘scherp’ te houden, staat ook het evangelische leven voorop. Wat betekent deze keuze nu?
Wat betekent de keuze voor een leven in navolging van Jezus? Het antwoord zal niet eensluidend zijn. Wat betekent deze keuze voor mij en voor de gemeenschap van mensen waar ik deel van uitmaak? Dat is een vraag waar we mijn inziens verder mee komen. En als we de diverse antwoorden van diverse mensen naast elkaar zetten dan komt er een antwoord waar we zelf ook weer van kunnen leren op de weg van de navolging.Dat is niet zo’n gemakkelijke vraag. Door de eeuwen heen is deze navolging nogal verschillend uitgelegd en beleefd. De geschiedenis van het christendom laat zien hoe mensen, bewogen door de naam en persoon van Jezus, de mooiste dingen hebben gedaan. De geschiedenis van het christendom laat ook zien hoe mensen, bewogen door de naam en persoon van Jezus, de meest verschrikkelijke dingen hebben gedaan. Zo lastig is het dus. Er zijn verschillende visies op Jezus en dus ook verschillende manieren om Hem na te volgen. In het hoe om te gaan met deze verschillen wordt ook weer verschillend gedacht en gehandeld. De afgelopen dagen is dit weer pijnlijk duidelijk geworden rondom de zaak van de pastoraal werker die ontslagen is omdat hij het evangelie heeft voorgelezen en verkondigd en delen van het tafelgebed heeft gebeden in een eucharistieviering. Rechts en links, behoudend en vernieuwend staan vaker tegenover elkaar dan naast elkaar en toch… is dat laatste niet het meest in de lijn van het evangelie? Volgens mij wel, maar waarschijnlijk zullen er ook onder ons zijn die daar anders naar kijken. Ik bedoel niet dat alles moet kunnen en ieder zijn eigen kerkje mag maken, het gaat juist om het samen kerk zijn, de verbondenheid in die ene naam die ons samenbrengt. Ik lees dagelijks in het dagboek, door Gerard Dekker samengesteld, met teksten van Dietrich Bonhoeffer. Vandaag staat er een stukje over de wet Gods, het leven naar de wet als een wandel, als een weg, een gaan in de wet van God. Het is geen gemakkelijke tekst en de komende dagen lees ik het vervolg. Ook deze teksten helpen mij om de navolging van Jezus Christus te beleven en te leven. We blijven leerlingen!
Wat betekent de keuze om Jezus na te volgen voor mij en voor de gemeenschap van mensen waar ik deel van uitmaak?
Mijn antwoord: dat ik mij blijf verdiepen en bezinnen op de woorden van Jezus en de woorden die over Hem in de diverse evangelies zijn opgeschreven, dat ik mijn eigen leven blijf spiegelen in Zijn leven en mijzelf door Hem laat aanspreken in woord en in daad, dat ik mijzelf door Hem laat omvormen tot mens naar Zijn beeld. Dit heeft voor mij te maken met mijn leerling zijn; blijven leren dus! Wat ik met name in de spiegel ‘Jezus Christus’ zie is iemand die niemand uitsluit, iemand die de naastenliefde boven de Wet stelt, iemand die kiest voor de mensen in de marge, de zondaars, de hoeren en de tollenaars. Zo wil ik ruimte geven in onze kerk aan rechts én links, behoudend én vernieuwend, ruimte aan onze leiders én aan het gewone volk. Kunnen we de verschillen als een rijkdom zien, als een gave? Het is niet eenvoudig, maar als het lukt… dan is dat echt heel mooi. Op zulke momenten is voor mij de Heer meer in ons midden dan wanneer ook.
Met vrede gegroet,
Zuster Marianne
zustermarianne.wordpress.com 