Veertigdagentijd

40 dagentijd

De 40dagentijd is bedoeld als een tijd waarin wij ‘gaan naar Pasen’. Wij ‘gaan’, wij begeven ons op weg. Het is niet alleen maar wachten tot de tijd om is: wij moeten intussen iets doen. De profeet Joël (2, 12) begint op aswoensdag met een duidelijke oproep: ‘Keer tot mij met heel uw hart’. De 40dagentijd is een tijd van bekering. Wij zijn christenen, maar het gaat erom of we het zijn ‘met heel ons hart’. De 40dagentijd is tijd om te leren zien in hoeverre ik inderdaad leef als een gelovig mens. In hoeverre raakt mijn geloof ook mijn hart? Een tijd om daar zo nodig iets aan te doen.

Het evangelie geeft drie wegen aan om tijdens deze 40dagentijd te bewandelen: vasten, aalmoezen geven en bidden. In de Bijbel wordt vasten meestal genoemd in samenhang met bidden en aalmoezen geven. De weg van de bekering, het zich tot God keren, omvat deze drie elementen. Bidden veronderstelt dat ik probeer bij mijzelf te komen. Dat ik stil sta, niet bij ‘het geloof’, maar bij ‘mijn geloof’. Dat ik durf vragen wat God voor mij persoonlijk betekent. Dat ik de tijd neem en de nodige stilte maak om mij bewust te worden van Zijn aanwezigheid in mij. Het lichamelijke vasten kan dit bidden ondersteunen en ons bewust maken van een andere rijkdom dan de materiële, de rijkdom die God in ons leven wil zijn. Zich tot God bekeren brengt met zich mee dat ik aandacht heb voor anderen en van mijn rijkdom uit wil delen aan de armen.