De Goede Week, ook wel Stille of Heilige Week genoemd, is in het christendom de naam voor de week vanaf Palmzondag tot Stille Zaterdag. Het zijn de laatste zeven dagen van de veertigdagentijd of vasten. In deze dagen tot en met het hoogfeest van Pasen herdenken we alle gebeurtenissen die de kern van het christelijk geloof uitmaken, met name het lijden, sterven en verrijzen van Jezus Christus. De Goede Week en Pasen wordt daarom in het algemeen als het belangrijkste liturgische hoogfeest beschouwd.
De Goede Week begint met:
Palmzondag, ook wel Palmpasen genoemd, is de laatste zondag van de vastenperiode (de zondag vóór Pasen), en het begin van zowel de Passietijd als de Goede Week. De liturgie heeft een dubbele kleur: op deze dag wordt de blijde intocht van Jezus Christus in Jeruzalem gevierd én we lezen het lijdensverhaal. Er klinkt: ‘Hosannah’ en: ‘kruisig Hem’.
In de viering van Palmzondag komen we als het ware alle elementen uit de Goede Week tegen, het is als het ware de ouverture en draagt het hele verhaal in zich. De blijde intocht van Jezus Christus in Jeruzalem, als een superstar ingehaald, en het lijdensverhaal. Was Jezus niet meer dan een eendagsvlieg? Zo leek het misschien, maar we gaan door op deze weg!
Het zwaartepunt van de Goede Week vormt het Paastriduum: de driedaagse die begint met de avondviering van Witte Donderdag en loopt tot en met de Paaszondag. Ook Goede Vrijdag en Stille Zaterdag maken dus deel uit van het Paastriduum.
Op Witte Donderdag gedenken we de voetwassing en de instelling van de eucharistie (het laatste avondmaal). Jezus die zijn leerlingen de voeten wast! Wat Hij in de eucharistie doet is eigenlijk niets anders. Jezus geeft zichzelf met lichaam en bloed (helemaal dus) aan ons. Aan ons om dat concreet te maken!
Op Goede Vrijdag herdenken we de kruisiging, het ljden en sterven van Jezus. Je kunt deze vrijdag alleen goed noemen vanuit het perpectief van Pasen. Op deze dag denken we ook sterk aan het lijden dat er in onze concrete wereld, dichtbij en veraf, is.
Paaszaterdag of Stille Zaterdag is de rustdag tussen dood en opstanding. Deze dag is vooral stil. Biddend en wakend brengen wij de ‘nacht’ door, wachtend op het licht van Pasen.
In de kerk wordt de nacht voor Pasen biddend en wakend doorgebracht. De Paaswake is het feest van het licht, het feest van het water, het feest van de vreugde om Jezus’ verrijzenis. De paaskaars die symbool is van de verrezen Heer, zal van nu af haar licht laten schijnen. In het donker van de nacht wordt het Licht van Christus in processie de kerk binnengedragen en bejubeld. Daarna volgt de zegening van het doopwater; we hernieuwen onze doopbeloften en vieren de eucharistie.
Pasen: de tocht die we, in navolging van Jezus, met Palmzondag begonnen zijn is op zijn hoogtepunt en eindpunt aangekomen: het leven heeft het gewonnen van de dood, het licht van het duister. God laat ons niet alleen! Het licht van Christus zal ons verlichten. Alleluia!
En met die opdracht mogen we verder gaan – een levensweg lang – LICHT BRENGEN IN DE DUISTERNIS en ALS OPGEWEKTE MENS MIJN WEG GAAN.
(Afbeeldingen via http://www.pixabay.nl)
zustermarianne.wordpress.com 