1 november, vieren we het Hoogfeest van Allerheiligen. Allen die een naam dragen die niet uitdrukkelijk naar een bepaalde patroonheilige verwijst, vieren vandaag hun naamdag. Zo worden het jaar rond, alle namen bij God genoemd. Het vormt een niet te tellen menigte. Wie zijn dat in die witte gewaden en waar komen zij vandaan? Heer, dat weet Gij. Dat zijn zij die komen uit de grote verdrukking, die hun gewaden hebben wit gewassen in het bloed van het Lam. (zie Apok. 7, 2-4.9-14) Dat zijn zij, die hun leven volbracht hebben, die de weg in de voetsporen van het Lam, Jezus Christus, gegaan zijn; onze voorlopers, met wie wij verbonden zijn over de dood heen, de groten en de kleinen, inderdaad een ontelbare menigte, veelkleurig ook, allemaal samen loven zij God, houden zij Zijn naam levend.
Ik probeer het mij voor te stellen. Eén grote stoet: zij die mij zijn voorgegaan: mijn vader, mijn kleine zusje, mijn opa’s en oma’s, een lieve vriendin, … mijn inspiratiebronnen: Clara en Franciscus, D. Bonhoeffer, D. Hammarskjöld, Laurentius en nog andere heiligen, onze kerk van links t/m rechts en van boven naar beneden, Kardinalen en bisschoppen, priesters, pastoraal werkers, en heel veel parochianen, kerkmensen uit Voorschoten, Nijmegen, Den Bosch, …. en religieuzen van diverse pluimage: franciscanen, kapucijnen, zusters clarissen, dochters van Clara, trappisten en benedictinessen, Karmelieten en Augustinessen, en nog veel meer: een niet te tellen menigte!
Op een dag als vandaag voel ik mij altijd sterk verbonden met alle levende gelovigen, levend hier op aarde en levend bij God (waar dat ook zijn mag; van oudsher noemen we als locatie de hemel).
Een gedeelte uit het tafelgebed van deze dag:
Bewaar uw kerk als één gemeenschap van heiligen, verbonden in eenzelfde liefde: wij die nog onderweg zijn, die de last en de hitte van het leven nog moeten dragen en zij die ons zijn voorgegaan en de weg van de zaligsprekingen reeds hebben waargemaakt. Eén solidaire gemeenschap vormen wij als kerk, met alle heiligen die ons steunen en tot voorbeeld zijn.
Dat het zo mag zijn. Tot lof van God.
zustermarianne.wordpress.com 
Zoals jij het omschrijft beleef ik ook de kerk, Marianne. Kerk met een hoofdletter!
LikeLike
Mooi geduid. Zeer inspirerend.
LikeLike
Prachtig Marianne! Zeker, maar ook morgen een kaarsje voor mijn liefste moeder, die zo!!! Lief was en haar erg mis, zij wist het en was zo oprecht.💝💝💝
LikeLike
Ik denk dat ik binnenkort toch maar met pensioen moet gaan. De meeste normale mensen gaan rond deze leeftijd met pensioen, maar de reden is een andere. In de voorbije week was er een groepje kinderen bij elkaar en het ging daarbij over heiligen, i.v.m. het feest van vandaag. Er werd gevraagd of ze enkele heiligen konden noemen. En toen zei een van hen: Toos. Als dat van je gezegd wordt, wordt het tijd dat je met pensioen gaat. Nu is het natuurlijk de vraag of kinderen enig idee hebben van wat een heilige eigenlijk is, maar dat geldt ook voor volwassenen. Weten wij wat een heilige eigenlijk is?
Het is immers een titel met een heleboel lagen, een heleboel betekenissen. In de kerkelijke traditie is een heilige iemand die zeker in de hemel is en daar als onze voorspreker bij God kan functioneren.
Ze moeten om heilig verklaard te worden eerst een paar wonderen doen om te bewijzen dat ze ook echt in de hemel zijn. Hoe meer wonderen, hoe groter de heilige, hoe dichter zij bij God staan. Heel de geschiedenis door hebben mensen dit prachtig gevonden, een hulpje boven kan nooit geen kwaad. Eerlijk gezegd zegt dit beeld van heilige mij niet zoveel.
Een heilige is voor mij veel meer een gewone mens die hier en nu een beetje hemel op aarde schept, die iets goeds uitstraalt, die op de een of andere manier licht is voor mensen. En het wonder dat zij doen is niet iets spectaculairs maar wel dat zij het leven wat warmte en kleur geven juist ook waar velen niet meer geloven dat het kan. Het hoeven geen volmaakte mensen te zijn, niemand is volmaakt, maar wel gewone mensen met fouten en gebreken die toch de hemel een beetje laten oplichten voor mensen om hen heen.
Dat zijn heiligen en een titel hebben ze niet nodig, en gelukkig zijn er heel veel van die heiligen, ook in onze samenleving, onopvallend, onbekend, ze timmeren niet aan de weg, niet vereerd, maar wel geliefd bij mensen met wie zij het leven delen.
Een heilige wordt ook vaak gezien als iemand die op heldhaftige wijze zijn geloof beleefd heeft. Hier kun je aan de martelaren denken en aan anderen die een soort vrijwillig martelaarschap zochten in een leven vol verstervingen en boetedoeningen. Daar zitten best heel bijzondere mensen bij, mensen voor wie ik alleen maar grote bewondering kan hebben, maar er zitten ook een stel fanatiekelingen bij waarbij ik de nodige vraagtekens zet bij hun heiligheid. Het zijn in elk geval heiligen waar ik niets mee kan.
Dan heb ik veel meer bewondering voor mensen die in deze tijd trouw blijven aan hun overtuigingen wat anderen ook zeggen, mensen die tegen de stroom in durven gaan ook al is met de stroom mee veel en veel gemakkelijker. En die mensen zijn er gelukkig nog volop, ook al lijkt het tegendeel soms het geval te zijn.
Er wordt ook wel gezegd: heiligen zijn mensen die een voorbeeld zijn voor ons, voor heel de gemeenschap. Maar er zijn ook een heleboel officiële heiligen die ik echt niet als voorbeeld kan zien. Er zijn er een heleboel waarvan ik denk: zo wil ik beslist niet leven.
Maar mensen die een voorbeeld zijn moeten we veel dichter bij huis zoeken. We kennen allemaal wel mensen van wie we zeggen: dat is een fijne mens, dat is een goede mens, op die of die wil ik wel een beetje lijken. Bijna iedereen heeft wel trekken in zijn leven die navolging verdienen. Bijna iedereen heeft wel fouten en gebreken die dus geen navolging verdienen.
Als ik bij het voorbereiden van een uitvaart bij een familie kom om te praten over hun overleden vader of moeder, of partner, dan wordt er vooral over hun goede kanten gepraat, de dingen waar men bewondering voor had en heeft, waarden en normen die men ook in eigen leven waar wil maken. De voorbeelden voor ons leven zitten niet in de hemel, die leven in ons midden als we er maar naar willen kijken. De heiligen in de hemel komen we misschien later nog wel eens tegen, nu kunnen we voorbeeldige mensen ontmoeten in onze eigen familie, in onze gemeenschap, mensen die we persoonlijk kennen of gekend hebben.
Allerheiligen is het feest van alle goede mensen van verleden en heden en bij die gemeenschap van heiligen horen ook wij, moeten we ook willen horen.
Ze leefden voor jou en ze komen na je,
naast jou leven ze en soms tegenover je.
Ze zijn heilig zoals jij.
Ze dragen een wonder in zich zoals jij
en je kunt dit ontdekken.
Maar ze zijn niet zoals jij,
ze hebben een eigen gezicht
en dat is het ene, onherhaalbare, nieuwe gezicht
van elke mens afzonderlijk.
Ze hebben een eigen grond
en wortelen in eigen bodem.
Maar in de diepte zijn onze wortels
verstrengeld in dezelfde grond.
Er zijn planten, vruchten en bloemen,
en vogels, en vissen en andere dieren
en wolken en stenen.
Ze zijn heilig zoals jij en zoals de ander.
Je bent voortdurend met die anderen bezig,
je vormt hun leven, wekt hun gevoel, wordt hun tot zorg,
en de anderen zijn voortdurend met jou bezig.
Wij zijn samen één groot verhaal,
en vertellen elkaar voort in kleine verhalen.
En er is iemand, die elk verhaal kent
en die mee vertelt naar de toekomst toe.
LikeLike