Deze afbeelding kreeg ik van de Franciscaanse Beweging, bij gelegenheid van het Franciscusfeest 4 oktober en het aankomende kapittel (ledenvergadering van de FB).
Het beeld raakt mij. Het laat zien waar het Franciscus in zijn leven om gegaan is: de liefde voor de Gekruisigde, de liefde voor Jezus Christus! En Franciscus wist dat het Kruis, het lijden en de dood, niet het laatste woord hebben bij God. Kon hij daarom ook zijn eigen lijden zo dragen? Ik vermoed dat hij zich in zijn lijden sterk verbonden heeft gevoeld met Christus. Hoe anders kan het dat hij zijn prachtige Zonnelied op zijn sterfbed dicht!
Wees geprezen, mijn Heer, door wie omwille van uw liefde
vergiffenis schenken, en ziekte en verdrukking dragen.
Gelukkig wie dat dragen in vrede,
want door U, Allerhoogste, worden zij gekroond.
Wees geprezen, mijn Heer, door onze zuster de lichamelijke dood,
die geen levend mens kan ontvluchten.
Wee hen die in doodzonde sterven;
gelukkig wie zij in uw allerheiligste wil vindt,
want de tweede dood zal hun geen kwaad doen.
Prijs en zegen mijn Heer,
en dank en dien Hem in grote nederigheid. (Zonnelied 10-14)
Tot lof van God!
Dank
Prachtig
Ik koester
Licht en liefde
Vrede en alle goeds
Ireenđź’—
LikeLike